Πριν αλέκτωρ φωνήσαι πράξη έκανε όσα ήδη είχε προαναγγείλει σε δηλώσεις του στο Κανάλι 6 ο Πρόεδρος της Ομοσπονδίας Επαγγελματιών Βιοτεχνών και Εμπόρων Ξάνθης Γιώργος Μπατζακίδης παραιτούμενος από την θέση του προέδρου και το διοικητικό συμβούλιο απογοητευμένος όπως ο ίδιος αναφέρει από την νοσηρή πολιτική κατάσταση που επικρατεί στην πόλη
Στην επιστολή του αναφέρει:
Εγώ ο Γεώργιος Μπατζακίδης του Φιλίππου δηλώνω υπεύθυνα ότι παραιτούμαι από το Αξίωμα του Προέδρου της Ομοσπονδίας Επαγγελματιών Εμπόρων και Βιοτεχνών Νομού Ξάνθης και Περιφερείας (Ο.Ε.Β.Ε. Ν. Ξάνθης), καθώς και από το Διοικητικό Συμβούλιο (Δ.Σ.) για πολιτικούς και προσωπικούς λόγους.
Όραμά μου ήταν, είναι κι εξακολουθεί να είναι ο τόπος μας, η πόλη μας η Ξάνθη μας να προοδεύει και να φτάνει ψηλά εκεί που της αξίζει να είναι. Δυστυχώς, όμως, επικρατεί εδώ κι πολλά χρόνια μια «αρρωστημένη» πολιτική κατάσταση, η οποία σε συνδυασμό με μια μικρή μερίδα του τοπικού τύπου αποτελεί τροχοπέδη στην ανάπτυξη αυτού του τόπου και αυτής της πόλης.
ΛΟΓΩ Αξιών και Αρχών που με διέπουν ως άνθρωπο και ΛΟΓΩ της ιδιοσυγκρασίας μου ως άτομο με ανιδιοτελή διαρκή προσφορά στο κοινωνικό σύνολο ΔΕ ΣΥΝΑΔΕΙ η οντότητά μου με αυτού του είδους τη «νοσηρή» πολιτική κατάσταση που επικρατεί στην πόλη μας, δεν αποτελώ μέρος αυτής και αρνούμαι την όποια συναίνεση/συγκατάβαση διά της ανοχής και της σιωπής μου.
Καθώς επίσης οι υποχρεώσεις μου στις μεταπτυχιακές σπουδές του Ελληνικού Ανοιχτού Πανεπιστημίου (Ε.Α.Π.) είναι απαιτητικές και χρονοβόρες και θα αποτελέσουν έναν ανασταλτικό παράγοντα στην ορθή τέλεση των καθηκόντων μου ως Προέδρου της Ο.Ε.Β.Ε. Ν. Ξάνθης.
Προκειμένου, όμως, η παρουσία μου στο Αξίωμα του Προέδρου της Ο.Ε.Β.Ε. Ν. Ξάνθης να επιφέρει ζημία προς τις δράσεις και την εν γένει συμμετοχή μου στην Ομοσπονδία, προτιμώ να αποχωρήσω και να παραχωρήσω το Αξίωμα του Προέδρου, ώστε η Ο.Ε.Β.Ε. Ν. Ξάνθης να συνεχίσει επάξια το έργο της.
Κλείνοντας έναν κύκλο πολλών ετών στα κοινά της Ο.Ε.Β.Ε. Ν. Ξάνθης, ευχαριστώ θερμώς όσους με στήριξαν όλα αυτά τα χρόνια και συνεχίζουν ακόμη να με στηρίζουν.
Η παραίτηση του Γιώργου Μπατζακίδη από την Ομοσπονδία θα έπρεπε να γεννά εύλογες ανησυχίες τόσο στους φορείς όσο και στους πολίτες αυτού του τόπου. Κι αυτό γιατί είναι η πρώτη φορά που ένα θεσμικό πρόσωπο τολμά να μιλήσει για κυκλώματα που λυμαίνονται τον τόπο δημιουργώντας ένα πραγματικά νοσηρό σκηνικό που τελικά στρέφεται κατά της ίδιας της Ξάνθης.
Είναι κοινό μυστικό ότι αυτοί που αναρριχώνται και επιβιώνουν είναι τα ίδια και ίδια πρόσωπα χωρίς να μένει χώρος για κανέναν άλλον αφού ο «κύκλος» είναι ερμητικά κλειστός χωρίς κανένα άνοιγμα. Το πιο λυπηρό ωστόσο όλων είναι πως αυτά τα ίδια πρόσωπα αποτελούν τροχοπέδη για την Ξάνθη αφού κάθε νέα και τολμηρή ιδέα, κάποιες εκ των οποίων εξέφρασε και ο κύριος Μπατζακίδης, προσκρούει σε πεπαλαιωμένες αντιλήψεις και πρακτικές, σε λογικές μουχλιασμένες αναπαράγοντας φοβίες και στερεότυπα που ο τόπος έπρεπε να είχε αφήσει ήδη πίσω εάν πραγματικά προσβλέπει σε ανάπτυξης και εξωστρέφεια. Κάτι τέτοιο όμως δεν γίνεται αποδεκτό ίσως από έλλειψη οράματος, ίσως από στενοκεφαλιά ίσως ίσως από την προσπάθεια διατήρηση του υπάρχοντος starus quo το οποίο ευνοεί συγκεκριμένα πολιτικά κατεστημένα. Γιατί γνωρίζουν πολύ καλά πως έτσι και η λίμνη διαταραχθεί τότε μπορεί μεν να δημιουργηθούν ομόκεντροι κύκλοι ωστόσο αυτοί συνεχώς διευρύνονται έως ότου σβήσουν. Και αυτή η διεύρυνση είναι που τελικά τρομάζει.
Μέχρι πότε όμως μπορούμε να ζούμε υπό αυτό το καθεστώς; Ας πάρουμε λοιπόν για παράδειγμα τον τουριστικό τομέα και τις δήθεν συσκέψεις που γίνονται γι αυτόν. Πρόταση λοιπόν του κυρίου Μπατζακίδη ήταν εκτός των άλλων να αξιοποιηθούν τα μουσουλμανικά μνημεία που υπάρχουν στην περιοχή. Μια πρόταση που ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων από τους γνωστούς εθνικιστικούς κύκλους. Άραγε γιατί; Η ύπαρξη των μνημείων αυτών δεν αποτελεί κομμάτι της ιστορίας αυτού του τόπου; Εκτός κι αν την αποποιούνται γράφοντας και πάλι τις σελίδες της με τον τρόπο που τους βολεύει. Δεύτερον. Είναι γνωστό ότι ο τουρισμός που αφήνει λεφτά είναι αυτός που έρχεται από την Τουρκία και όχι οι κατά τα άλλα καλοί γείτονες μας εκ Βουλγαρίας αφού όπως βιώνουμε όλοι μας κάθε καλοκαίρι η πλειοψηφία έρχεται ακόμη και με το νερό στο σακίδιό της. Γιατί λοιπόν αυτή η περιοχή που διαθέτει τον πλούτο της πολυπολιτισμικότητας να μην τον αξιοποιήσει; Γιατί να μην αναδείξει όλα εκείνα τα στοιχεία που θα προσελκύσουν ένα σημαντικό κομμάτι του τουρισμού όλες τις εποχές του χρόνου; Και γιατί να μας τρομάζει κάτι τέτοιο; Εκτός κι αν συνδέουν την επίσκεψη με την μειονότητα κάτι που αυτομάτως εξάγει το συμπέρασμα ότι φοβούνται τους συμπολίτες μας μουσουλμάνους και τους θεωρούν απειλή γι αυτό τον τόπο. Από την άλλη πώς είναι δυνατόν οι ίδιοι φοβικοί τύποι να κόπτονται για τα λεφτά που αφήνουν οι Έλληνες στην Τουρκία και να αρνούνται να κάνουν κινήσεις προκειμένου να υπάρχει και εισροή και όχι μόνο εξαγωγή συναλλάγματος. Αν λοιπόν καθίσει να σκεφτεί κάποιος με ελάχιστο δείγμα λογικής την στάση και τα λεγόμενα και γραφόμενα όλων αυτών απλώς θα καταλήξει πως υπάρχει σύγχυση στην σκέψη και στον λόγο τους. Κι αυτό βέβαια είναι ένα μόνο παράδειγμα.
Από την άλλη κάθε φορά που ένα θεσμικό πρόσωπο τολμά να εγείρει έναν διαφορετικό τρόπο σκέψης δέχεται πυρ ομαδόν και κυρίως από αυτούς που τελευταία έχουν αναδειχθεί σε «πάτρωνες» αυτού του τόπου. Όπως στην τελευταία σύσκεψη για τον τουρισμό, δεν θα κρίνουμε εδώ τώρα το περιεχόμενό της και τα αποτελέσματα, όπου η έκφραση μιας διαφορετικής άποψης κατηγορήθηκε για πολιτικές σκοπιμότητες. Άραγε νομιμοποιούνται ορισμένοι να μιλούν για σκοπιμότητες; Κάτι που αποδεικνύει ότι ο διάλογος είναι δεκτός μόνο αν συμφωνεί με συγκεκριμένες απόψεις.
Ο Γιώργος Μπατζακίδης εν κατακλείδι είχε το θάρρος να μιλήσει ανοιχτά γι αυτό που εδώ και χρόνια ψιθυρίζεται παντού. Το ζητούμενο ωστόσο είναι εάν αυτό θα γίνει αντιληπτό από την κοινωνία και αν θα αντιδράσει απαιτώντας επιτέλους να σταματήσει η κατρακύλα και ο τόπος να βρει τους ανθρώπους και τη θέση που του αξίζουν.
Όσο για τον ίδιο τον πρώην πρόεδρο της ΟΕΒΕ ένα έχουμε να πούμε. «Μια από τις τιμωρίες που δεν καταδέχεσαι να ασχοληθείς με την πολιτική είναι ότι καταλήγεις να σε κυβερνούν οι κατώτεροί σου». Ίσως λοιπόν αν σκεφτόταν καλύτερα τα λόγια του Πλάτωνα να μην προχωρούσε σε αυτή την απόφαση αφήνοντας πλέον το πεδίο ελεύθερο και αφήνοντας να επιχαίρουν όλοι αυτοί που πάλεψαν λυσσαλέα κάθε διαφορετικό που θέλησε να περάσει ή να εκφράσει. Κι αυτό βέβαια δεν είναι κάτι που ισχύει μόνο για τον Γιώργο Μπατζακίδη αλλά για όλους μας.
